Pustynia

Postanowiłam wstawić kilka fotografii z pustyni, bo to miejsce okazało się fascynujące.
Pustynia Judzka wygląda jak usypana z piasku, w wielu miejscach mieliśmy poczucie, że zaraz zasypie drogę, a tymczasem to jest skała. Skała i kamyki (tak, oczywiście ze trzy przywiozłam), w niepowtarzalnym złotym kolorze. Podobno po dużych opadach pojawia się na tych skałach delikatna zieleń.

Parę kroków w bok czy w górę od asfaltu i można zapomnieć o cywilizacji.

 

Na zdjęciu powyżej, mniej więcej na środku, widać obozowisko Beduinów. Namioty czarne i szare, wyglądają trochę jak kontenery.... Poniżej szersza perspektywa...

Siedząc i patrząc w dal stwierdziłam, że pustynia jest jak morze i niebo z chmurami - w słońcu zmienia się i co chwilę wygląda inaczej . Chciałoby sie robić kolejne zdjęcia i znowu...


Bezkres przed zachodem słońca... ↓

A na horyzoncie równina Jerycha. ↓

Na pustyni żyją nie tylko Beduini, ale od pierwszych wieków chrześcijaństwa kryją się na niej eremy i klasztory. O tym, że zbliżamy się do klasztoru informują stojące w bezkresie skromne krzyże.

Na pustyni jest też życie.... I nie mam tu na myśli tylko wielbłada, którego już pokazywałam :)
Zdarzają sie roślinki.

 ... ptaki...
To cudo na zdjęciu nazywa się białorzytka*

 

Jestem okropnie dumna z tych dwóch fotografii.

Gazeli nie udało mi się zobaczyć ani tym bardziej sfotografować. A podobno gdzieś tam przebiegała.

Pustynia nie jest pusta... są na niej drogi....

A na koniec zdjęcie, które mogłoby być ilustracją do "Małego Księcia" choć pustynia inna...

---------------------------------
* Już zwątpiłam, ale sprawdziłam jeszcze raz i wychodzi mi, że to naprawdę jest białorzytka srokata/pustynna, Oenanthe deserti. :)