Tatry 2011

To post z inspiracji eNNki. Starsza córka właśnie weszła do domu i pojedzie po młodszą, więc mam chwilkę na napisanie zamiast zbierania się do auta. Ponieważ ustalałyśmy z eNNką w komentarzach pod którymś z moich styczniowych chyba postów czy możliwe było nasze minięcie się w Tatrach w roku wymienionym w tytule, sięgnęłam najpierw do kalendarza (pusto), a potem do zbioru zdjęć. Mamy taki system, że podczas wspólnych wakacji każdy dzień ma swój folder i staramy się zgrywać zdjęcia codziennie wieczorem (dwa aparaty zwykle są w użytku, bo najstarsze Dziewczę robi różne ciekawe ujęcia). W związku z tym ustalenie miejsca pobytu jest proste. I wychodzi mi, że w dni, które wchodzą w rachubę chodziliśmy po Słowacji.
Ale to, co chcę tu pokazać to historyjka pt. "życzenia się spełniają".

Otóż wędrowaliśmy sobie spokojnie z Hrebienoka aż na Rakuską Czubę w tradycyjnym układzie trójka z przodu, dwójka z tyłu (szczegółowo nie muszę opisywać, prawda?). Na Słowacji nie ma zakazu wprowadzania w góry psów, więc szczególnie na bardziej uczęszczanym fragmencie szlaku (z Hrebienoka do Stawu Łomnickiego czyli Skalnatego Plesa) tych czworonogów trochę się plątało. Już kawałek nad stacją kolejki na Łomnicę nasze dzieci odbyły taki dialog:

K: O kurczę, znowu jakiś pies.
U lub M: ?
K: A nie, to kozica!

No i rzeczywiście były kozice, całe dwa mini-stadka, jak się później okazało. Dały się nagrać, nie uciekały za bardzo itd, jak na dobrze wychowane kozice przystało. I tu też wkroczyła do akcji Agaja pomna nie tylko różnych ciekawych spotkań z kozicami w przeszłości (te słowackie jakieś bardziej wytresowane), ale i rozmaitych fotografii w albumach - i wygłosiła nieco cierpką uwagę:
- Teraz to ona powinna się ustawić porządnie na tle nieba.
Kozica okazała się poliglotką...

A z Rakuskiej Czuby (słow. Veľká Svišťovka - ostatni - albo pierwszy - dwutysięcznik od wschodu w Tatrach Wysokich) jest taki widok:

albo taki:

albo taki na Tatry Bielskie:

Jak widać o górach to ja mogę bardzo długo.... To z kim się spotkamy w sierpniu tego roku gdzieś na szlaku?