Zauważyłam, że jeżeli zabieram ze sobą robótki na jakiś wykład, ludzie reagują w dwojaki sposób. Część normalnie i spontanicznie pyta się po prostu co robię. Czasem można trafić na kogoś, kto sam lubi rozmaite rękodzieło i wywiązuje się ciekawa rozmowa. jeszcze weselej jest, gdy osoba siedząca obok... też wyciaga jakąś robótkę. :)
Nie lubię natomiast pytań typu: "I to cię relaksuje?" - z nutą niedowierzania, czasem z odrobiną protekcjonalności (i najczęściej w wydaniu męskim). Tak, wiem, mój odbiór może być nieadekwatny, niesprawiedliwy, bo to może być po prostu wyrażanie podziwu. Staram się nie osadzać, nawet jeśli zrobi mi się trochę przykro. Bo przecież intencje pytającego mogą być naprawdę dobre. Uświadamiam sobie jednak, jak daleko odeszliśmy od czasów, gdy uznawano, że warto pożytecznie spędzać czas. Pożytecznie - to nie znaczy, że zawsze musiała to być praca (haftować można wszak dla przyjemności) - aczkolwiek na pewno w obecnych czasach o wiele rzadziej (mam wrażenie) na przykład naprawia się samemu odzież. Ale może nie mam racji? Łatacie? Cerujecie? Skracacie? Dopasowujecie? Ja ceruję skarpetki (chyba, że uznaję, iż nie warto), zszywam rozprucia (to chyba oczywiste), pracowicie łatałam spodnie synowi dopóki nie uznaliśmy, że już nie wypada mu chodzić do szkoły w takich połatanych ;). Przeróbki garderoby podrzucam Teściowej, bo umie to robić lepiej niż ja i fachowo (i ma zajęcie).
Jeszcze o tym pożytecznym spędzaniu czasu z robótką. Czytanie jest przecież też jak najbardziej pożyteczne. :) Chodzi mi w tym momencie o to znane z lektur stwierdzenie, że nie powinno się "siedzieć i nic nie robić" - czyli panie miały przy sobie "robótkę" i mogły podczas rozmowy zająć ręce czymś pożytecznym - mile spędzić czas i jeszcze coś zrobić :). Czasem mi się wydaje, że "tylko" siedzenie i ogladanie filmu to za mało... A tak jeden film to może być (czasem) jedna zawieszka ;) albo chociaż pół..
A niżej zawieszka sprzed półtora tygodnia :) Z konferencji, a jakże ;)
Odcieni w realu więcej niż na zdjęciu.
Ceruję, zaszywam, z rzadka coś dopasowuję. Nie potrafię już oglądać filmu bez zajęcia rąk jakąś robótką.
OdpowiedzUsuńCiekawa ta zawieszka kocykowa. Skąd nazwa?
Tak jak ja ;)
UsuńKocykowa - bo wygląda z bliska troche jak kawałek koca. Albo tartanu.
Masz rację, czas trzeba wykorzystać. Lubię robić kilka rzeczy naraz:-))))
OdpowiedzUsuńOj trzeba. Ja tez lubie.. ale czasem czas mi ucieka...
UsuńUśmiałam się z tego sprawdzania robótki. Nie uchodzi, oj, nie uchodzi:))
OdpowiedzUsuńJa zawsze od lat naprawiam garderobę i przerabiam, co tylko się da. Zresztą nie tylko na własny użytek, można by rzec, mam już tę renomę:)
Co zaś się tyczy oglądania filmu, to mowy nie ma, żeby tak bezczynnie. Konsumpcja obowiązkowa:) Analogicznie podczas lektury.
:))
UsuńZatem jesteś skarbem - ktos kto umie i robi to fachowo to skarb ;)
Zatem przed filmem trzeba Ci zawsze pwiedzieć smacznego :))
Ja również nie potrafię oglądać telewizji bez robótki w ręku. Przed wyjściem do pracy obowiązkowo robótka dla relaksu i dobrego dnia.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam gorąco:)
Jak miło czytać. Przed pracą to ja raczej nie mam szans, ale to kwestia miejsca i rodzaju pracy.. Ubolewam, ze nie da się połaczyć pracy na komputerze z haftowaniem ;) tak połączyć aby jedno i drugie było wydajne i jednoczesne :) Pozdrowienia serdeczne!
UsuńI ja lubię mieć ręce zajęte. Z tym, że dzierżę szydełko. Ostatnio nasza szefowa wyciągnęła robótkę na sesji rady miasta. Była w charakterze obserwatora, a że interesował ją tylko jeden punkt, wypełniła sobie czas. Na konferencji jeszcze nie próbowałyśmy :)
OdpowiedzUsuńNa pewno na radzie miasta wzbudziła sensację. Ale jakże pożytecznie ten czas spędziła!
UsuńMiło czytać, ze takich robótkolubnych i czasooszczędnych osób jest więcej :)