Konferencyjnie i solidarnie

Kontynuując watek konferencyjny z poprzedniego wpisu pokazuję jeszcze jedną "konferencyjną" zawieszkę. Te "kocykowe", przeplatane łatwiej jest robić w takich warunkach - no i szybciej widać efekty. Minusem jest powtarzalność kolorystyki - ale i tak to jest jakoś dla mnie charakterystyczne, że robię różne rzeczy cyklami. Przeważnie wynika to z tego, że mam ochotę przedłużyć radość haftowania jakimś kolorem czy zestawem kolorów. A potem pojawią się coś innego, bo sięgam po inną radość :).

Uświadomiłam sobie jednak dziś, że przekroczyłam jakiś limit zmęczenia - nie mam siły wziąć do ręki igły i nici! Człowiek uczy się całe życie. Do tej pory nie wiedziałam, że zbyt objętościowe  prace i zbyt długie terminy ich oddania są dla mnie czymś trudnym i obciążającym. Bo pytanie "Czy na pewno zdążę" ciągle jest gdzieś w tle. Jeszcze trochę ponad dwa miesiące...

Czytałam dziś do śniadania długi i smutny artykuł-analizę o braku solidarności (tej przez małe s) w Polsce. Trudno streszczać, ale generalnie było o braku poczucia wspólnoty (nie tylko narodowej), o tym, że każdy sobie, że poczucie jakiejś współnotowości to ewentualnie na meczach / wydarzeniach sportowych... Może niesprawiedliwie streszczam, ale choć pewne obserwacje uważam za słuszne, zdziwiło mnie kompletne pominięcie pewnych ważnych wspólnotowych wątków (a pismo ponoć katolickie, nie wiem jak autor). A życie pokazuje, że nie wszystko stracone... Tydzień temu zmarł sąsiad. Był w szpitalu, ale już się wydawało, że zagrożenie opanowane, monitory odłączone... zjadł śniadanie i... zasnął snem wiecznym. Wzruszyła mnie solidarność sąsiedzka, troska, udział (tych co mogli) we mszy pogrzebowej i/lub samym pogrzebie. A wieczorem przyniesione do wszystkich w imieniu żony zmarłego ciasto. Kiedy wpadłam oddać talerzyk, pani H. opowiadała, jak wszyscy starają się by nie siedziała sama (też posiedziałam, człowiek potrzebuje kogoś, kto posłucha). Tej samej sąsiedzkiej życzliwości i solidarności doświadczały w analogicznej sytuacji moja Mama, Ciotka.... Nie wierzę, że to jakiś unikat. Jest dobro, dużo dobra. Tylko jakoś tak łatwiej narzekać i piętnować...

PS.
Odkryłam, że to wpis nr 700. 
Czy ktoś chce zamówić SPECJALNĄ ZAWIESZKĘ ze specjalnym (wskazanym przez siebie) motywem? Chętnie zrobię...