Kolorowy brzeg i historia o przepowiedni

Była zakładka, to czas na zawieszkę :)
Też z cyklu "kocykowych", nie za duża. Takie są dobre do robienia na wyjazdach czy podczas wykładów. Wydaje mi się, że wymagają nieco mniejszej uwagi z mojej strony. Oczywiście poza końcowym etapem pracy, kiedy trzeba dokładnie sprawdzić, czy nie zostały jakieś niedokończone krzyżyki gdzieś w środku.

Zrobiłam tutaj kolorowe wykończenie, prawdę mówiąc nie pamiętam czy dlatego, że kończyła się któraś nitka, czy z innego powodu. Efekt wydaje mi się zadowalający, dobrze zagrało powtórzenie kolorów z zawieszki zarówno na obrzeżeniu, jak i w sznurku do zawieszenia.



Dziś 13 grudnia - jak wielu mam i ja swoją historię z tego dnia, a właściwie nocy z 12 na 13 grudnia. Historię niegroźną na szczęście, groźnie to było kiedy indziej :).

W sobotę 12 grudnia zakończył się strajk studencki na mojej uczelni. Na wieczór umówiliśmy sie u koleżanek w akademiku na spotkanie świętujące to wydarzenie. Mój Tato zaproponował, iż przyjedzie po mnie, gdy zadzwonię, że chcę już wracać (W akademikach u nas bywały automaty telefoniczne no i czasem było można korzystać z telefonu w portierni, chyba płacąc złotówkę). Natomiast ja wychodząc uprzedzałam Mamę, aby się nie denerwowała, jeśli nie zadzwonię. Mama nieco oburzona zapytała dość ostro "A dlaczego byś miała nie zadzwonić?". Na co ja beztrosko rzuciłam "Mogą przecież wyłączyć telefony".
Nieco po północy usiłowałam dodzwonić się do domu, najpierw z jednego akademika, potem z drugiego. Sygnał jeszcze był, ale dodzwonić już sie nie dało. Wygląda na to, że właśnie wyłączali telefony... (tam jeszcze była taka zabawna historia, że zapodział się gdzieś moj jeden zimowy but i abym mogła zadzwonić z drugiego akademika chłopak koleżanki niósł mnie z budynku do budynku i z powrotem na rękach :D - na dworze leżał śnieg).
Skończyło się na powrocie z jednym z kolegów pieszo przez puściutkie białe ulice gdzieś między 1 a 2 w nocy. Na szczęście nie spotkaliśmy nikogo... A rano obudziłam się w innym świecie...

I jednak nie uważam się za prorokinię, choć to żartem rzucone zdanie okazało się tak prawdziwe....