Tygrysek

To było prawie 10 lat temu. Ciepłe sierpniowe popołudnie. A może  nawet przedpołudnie? Ale chyba nie. Ciepło za to było na pewno. Byliśmy bardzo daleko od domu, w Sejnach. Mieliśmy już za sobą kilka dni odkrywania wschodnich terenów obecnej i dawnej Rzeczypospolitej (Wilno!). Weszliśmy do sklepiku naprzeciwko (z grubsza naprzeciwko) pięknej sejneńskiej bazyliki. Sklepiku głównie z przyborami szkolnymi (bo był sierpień). I tam go spotkaliśmy. Jedynego na świecie (jak dla nas) tygrysa sejneńskiego, Panthera tigris seinensis. Tymonka. (Czytaliście Dom pod Kasztanami Heleny Bechlerowej? - to jedna z najpiękniejszych książek mojego dzieciństwa i dzieciństwa moich dzieci, z ilustracjami Szancera oczywiście....).

Tymonek dziś - równie słodki jak 10 lat temu.

Na szczęście nie był wówczas Bardzo Drogim Tygryskiem (teraz już jest), bo gdy tylko go zobaczyliśmy, było wiadomo, że bez niego z tego sklepu nie wyjdziemy. Tygrysek stał się ulubioną zabawką Najmłodszego Kamzika, wędrował z nim wszędzie i spał z nim w łóżku. Co prawda miał pewną konkurencję ze strony czarnego Królika i brązowego Misia Pawełka, ale najczęściej funkcjonowali w trójkę całkiem nieźle, jako najważniejsi z licznego grona ukochanych "plusiaczków". Tygrysek również chodził z nami w góry. Zaczynał wycieczki w objęciach Właściciela, ale nieuchronnie lądował w końcu w plecaku któregoś z rodziców - najczęściej Mamy - i to tak umieszczony, by mógł oglądać świat. Było takie lato, kiedy na mój widok wszyscy spotkani na szlaku turyści uśmiechali się,  jako że przy pasku, na którym wisiał na ramionach plecak przypięty był obowiązkowo których z trzech najważniejszych "plusiaków" - chodziły z nami w góry po kolei, sprawiedliwie... Zwierzaki te były również bohaterami przekomicznych filmików kręconych przez dzieci w aucie podczas długich jazd. Kiedy Właściciel trochę podrósł, sam już nosił Tymonka w plecaku.... (a jak widać jeździł z nami też szczurek - to zdjęcia sprzed 4 lat).

A czasem NK podrzucał Tygryska siostrom...

Tymonek wraz z Myszką Plecakową (zawsze przy tym plecaku) Najstarszej. Szaliczek wykonałam osobiście z odwiecznej włóczki, z której kiedyś dziegałam kamizelki dla mojego ulubionego misia.

Jak się ma takiego Tygryska, powiedzenie "To jest to, co tygrysy lubią najbardziej" nabiera zupełnie innej wagi :)).

Zawsze jednak przychodzi czas, kiedy wyrasta się z zabierania pluszaków w podróż...

Dziś Tygrysek mieszka na biurku NK,. Ma wszystko na oku jednym słowem. ;)

Jest we mnie ogromna wdzięczność za to, że we wspomnieniach z dzieciństwa moich dzieci nie ma ucieczek przed wrogiem, ukrywania się, strzelania, walk, głodu, wojny, rozpaczliwej niepewności jutra, wywózek i utraty domu, śmierci na co dzień....