Nie kupiłam

Wyprawa na moje ulubione targowisko w środę lub sobotę zawsze podszyta jest nutką niepewności. Będą czy nie będą. Bowiem ekipa (rodzina?), u której najczęściej kupuję i która daje wytargować niezłe ceny nie zawsze jest obecna, a żeby się do nich dostać trzeba (od naszej strony) przejść przez cały upiornie zapchany rynek w poprzek. Rynek, ha - chyba już odwykłam od nazywania targowiska rynkiem... Rynek to w centrum starego miasta jest... Ale tam u nas mówiło się, że się idzie na rynek, gdy się szło na targ. I chyba dalej tak się mówi, tylko mnie tam nie ma :).

W minioną sobotę byli. Ja jednak szłam z mocnym postanowieniem niewydawania pieniędzy, jeśli nie będzie trzeba. Obchodziłam więc stoły z pewnym wewnętrznym dystansem. Pierwszy, drugi... Już byłam gotowa uznać, że nic ciekawego tym razem nie ma. I wtedy go zobaczyłam. Błyszczał kusząco pośród zbieraniny różności.

Najwyraźniej - kielich szabasowy!
Kusił bardzo. Przyklejona pod spodem cena była dość wysoka, ale dałoby się pewnie trochę stargować. Telefoniczna konsultacja z mężem, bo jest za chwilę pewna uroczystość i mógłby to być odpowiedni prezent... Jednak po rozważeniu wszystkich za i przeciw odeszłam bez kielicha. Zostało wspomnienie, zdjęcia i... zadziwienie czego to nie można kupić na tym targowisku...

Historii tego kielicha nigdy nie poznamy... Skąd i dlaczego tu zawędrował?