Lato, wreszcie lato

Lato rozpoczęłam dość nietypowo, bo planowanym, acz przesuniętym o dwa miesiące  z wiadomych powodów pobytem w szpitalu. Pobyt ciut dłuższy niż miał być, bo "spadłam" z kolejki w planowanym dniu i musiałam czekać do następnego, ale generalnie było nie najgorzej. Teraz już w domu dochodzę do siebie (tup, tup, tup... :) ) i mam nadzieję, że odzyskam siły w pełni i będę mogła już w przyszłym tygodniu polować na ciekawe (?) zdjęcia.

Ale nadrabiam sumiennie zaległości zakładkowe.

To jest moim zdaniem jedna z ładniejszych zakładek, które ostatnimi czasy zrobiłam. Podoba mi się kolorystycznie i wydaje mi się również, że nietypowe zygzaki wyszły interesująco.

A do zakładki dokładam kilka fotek moich ukochanych dzikich róż. Pamiętam je z dzieciństwa i zawsze wolałam je od tych mocno różowych. Te moje ulubione są białe lub delikatnie bladoróżowe, tym bledsze im bardziej rozwinięte. I pięknie pachną. (Choć uczciwie przyznam, że najpiękniej i najmocniej pachnące róże spotkałam w Izraelu. Żadne inne spotkane przeze mnie nie mogą się z nimi pod tym względem równać).

 

 

 

Takie róże rosną na niekoniecznie bardzo bogatej ziemi, piętrzą się przy innych drzewach i krzewach, przyciągają nieliczone owady i przywołują moje wspomnienia z czasów, które już nie wrócą i miejsc, które nigdy nie będą takie same :). Bardzo się cieszę, że - jak się okazało - tak wiele tych krzewów rośnie całkiem niedaleko mnie ;).

Nie było mnie w domu tylko kilka dni, a po powrocie okazało się, że rabaty w naszym sąsiedztwie wybuchły feerią innych róż, czy raczej różyczek, bo kwiaty mają dość drobne. Przepięknie to wygląda!  Zatem: witaj lato!