Kto tęskni za błękitem?

Zakładka jest niebieska. Bardzo niebieska niebieskością bliższą zdecydowanie tak zwanemu błękitowi egipskiemu. Taki szczególny niebieski, nieco chłodniejszy (przynajmniej dla mnie) niż ultramaryna, nieco nawet wyrafinowany. Bardzo ładnie kontrastuje z nieco przyblakłym brązem obicie na krześle, które tu stanowi tło (tak, wiem, mało jestem oryginalna jeśli chodzi o tło).

Tak naprawdę to kolorów nici na tej zakładce jest z sześć czy siedem (trudno się teraz na zdjęciu doliczyć). 

I taka zabawna rzecz: często zdarza mi się brać do ręki pomarańczową nitkę, która w motku czy na bobince wydaje się bardzo ładna, żywa, pociągająca. A potem, gdy zaczynam wyszywać, budzą się tysiączne wątpliwości i pytania "Ale po co to brałam? Taki kolor do niczego tu. Może spruć?" . Raczej nie pruję, tylko dokładam inne nici. I przez chwilę myślę o tych oranżach z niechęcią, a potem od nowa kuszą. 😎

U nas zapowiedziana jest jakaś straszliwa gołoledź, mam nadzieję, że jutro dam radę pojechać samochodem tam, gdzie muszę. A wszystkim życzę z serca takiego błękitnego nieba - jak nie nad głową, to chociaż w myślach i sercu.

PS.

Z małych radości. Zrobiłam eksperyment storczykowy w grudniu: wyciągnęłam storczyki z doniczek, poobcinałam wszystko co było suche i nieciekawe od spodu i brzydkie liście od góry, wypłukałam w naparze cynamonu, wyrzuciłam starą ziemię i dałam nowe podłoże  (takie do storczyków z obi, i tak wydaje mi się drogie) i ustawiłam na południowym oknie. Potem raz czy drugi wstawiłam doniczki do przegotowanej (ostudzonej) wody, czasem trochę spryskałam podłoże od góry, wsypałam nieco granulowanego czosnku. Wydawało mi się że nic te storczyki nie robią, ale pocieszałam się że przynajmniej nie marnieją. I wczoraj wieczorem zauważyłam, że dwa z nich (na trzy) wypuszczają pęd kwiatowy. Zobaczymy co z tego wyniknie, ale na razie radość jest ❀❀.