Wiankowo

Czasem mi się wydaje, że moje wieńce czy ozdoby adwentowe nie umywają się do dzieł sztuki, jakie niektórzy prezentują na blogach czy na Instagramie. Ale przecież to nie chodzi o to, by się porównywać, tylko by cieszyć się Adwentem. Czasem radosnego oczekiwania.

Zatem dla odnotowania na szybko :)  

Nie mamy klasycznego wieńca. Jest "odcinek" :D.

Tak to sobie wymyśliłam w tym roku, że ustawię cztery świece na czerwonej tacce, którą kiedyś kupiłam, a która niestety (jak się okazało po zakupie) nie ma atestu do używania w kontakcie z żywnością i w związku z tym jest stanowczo za rzadko używana. 

Na zdjęciu powyżej tuż po zrobieniu a niżej już w pierwszą niedzielę Adwentu, na stole nakrytym do śniadania.;) .

W dni powszednie na stole leży zielony obrus, na nim okrągła dziergana czerwona serwetka i na niej ta tacka ze świecami.

Zrobiłam jednak też wieniec z szyszek i jarzębiny. Powędrował na cmentarz i mam nadzieję, że nikt mi go nie popsuje ani nie ukradnie. Wyszedł naprawdę zaskakująco ładnie.

 Dobrego Adwentu!

Chusteczki w lawendzie

 Nie da się ukryć, że tegoroczna jesień upływa u nas pod znakiem pudełek na chusteczki. No, u mnie przynajmniej. ;)

Wzory lawendowe bywają bardzo różne. Ten, który wykorzystałam na kilku pracach wydaje mi się nietypowy. Ale mogę nie mieć racji :).

Lawendowe pudełko na chusteczki ma naprawdę dużo uroku. Zobaczcie:

Widok z góry:

Widok z jednego boku. Podoba mi się jak te kłoski lawendowe wędrują z bocznych ścianej na górną częśc pudełka.

Z drugiego boku :). Trochę mi ten napis przeszkadzał, prawdę mówiąc, ale dało się go jakoś wykorzystać :).

I od spodu też jest ładnie :)

I jeszcze parę detali. Bardzo doceniam takie drobne ozdoby jak drewniane motylki.

Pasują do tej lawendy, prawda?

Miętowe pudełeczko

 Potrzebne mi było pudełeczko na markery i pisaki, takie aby było (i były) łatwo dostępne i łatwo przekładalne.

Po namyśle wybrałam wzorek w zielone palemki, bo mam trzy takie pudełka z serduszkami na biurku i uznałam, że warto dopasować je kolorystycznie.

Jedyna nuta szaleństwa to tytułowa miętowa farba pokrywająca środek pudełka.

Aż mnie zaskoczył efekt końcowy. Niby takie samo (prawie, nie ma dziurki-serduszka i kształt nieco inny), a prezentuje się zupełnie inaczej.

 

No i jaka wygoda!

Zakładki w kwiatki

 Dwie wąskie drewniane zakładki z... resztek.  :)

Po ozdobieniu innej robótki zostały mi skrawki serwetki i okazało się, że takie wąskie bazy pod zakładki to jest to co nadaje się idealnie do wykorzystania takich skrawków.

Kolejność jest nieistotna. Każda zakładka jest oczywiście nieco inna z każdej strony.

Ciekawa jestem jak będą wyglądały u Was. W Bloggerze zdjęcia wydają mi się ciemniejsze niż w aplikacji zdjęciowej, choć na tym samym ekranie je wyświetlam.  

Pierwsza z zakładek dostała dzyndzelek z niebieskiej satynowej wstążki.

Druga, dla odróżnienia i żeby nie były zupełnie takie same na pierwszy rzut oka, ma dzyndzelek też ze wstążki, ale bardzo bladoniebieskiej.

 Jak widzicie, wzór jest naprawdę wyjątkowy, jakby malowany akwarelami.

I jeszcze obie zakładki razem.

 Powędrowały do naszych siostrzenic jako dodatek do prezentów. Mam nadzieję, że się przydadzą.

Listopadowa odsłona zabawy Pascha 2021-2022

  Tradycyjnie na początek logo zabawy

I w sumie link do podsumowania października warto dać: [KLIK] Bardzo warto dać.

 W listopadzie u mnie jakoś tak skromnie. (Ale już się szykujcie na grudzień!).

Zakładka - oczywiście zakładka - bardzo spokojna tym razem.

Aż chciałoby się powiedzieć: asceza formy i kolorów.

Zdjęcie oczywiście nie oddaje do końca dwóch odcieni purpury, uroku tej czerwieni i zielenie. Listopad jest ascetyczny kolorystycznie, zatem pasuje. Choć nie jest to żaden skomplikowany wzór, bardzo długo mi się toto haftowało...

A następna już naprawdę jest w robocie :)

Skąd

 Skąd biorą się kormorany?

Odpowiedź jest prosta.

Rosną na drzewach.

 

Zakładka inaczej

 No bo kto powiedział, że muszę robić tylko haftowane zakładki? :D

Inne też są ciekawe.

Zatem prezentuję tu moją (prawie*) pierwszą zakładkę drewnianą. Zdecydowanie w ramach filozofii "zero waste" bowiem takie zakładki doskonale robi się z resztek serwetek.

Widzę, że mam zdjęcie tylko tej jednej strony, druga jest nieco inna, ale z tego samego wzoru. Mojej Mamie (bo ta zakładka powstała dla niej) bardzo się spodobał ogonek ze sznurka i koralików.

W tle jedna z książek Gerarda Durrella, dopasowana kolorystycznie jak widać :)

----------------

*Prawie pierwszą albowiem uświadomiłam sobie, że zrobiłam drewniane zakładki rok temu na ślub. Ale to było jakoś tak w ramach wyjątkowości.

Francja elegancja :D

 Tytuł trochę żartem. :)

Ale elegancja naprawdę.

Pudełko na chusteczki, które miało być w założeniu eleganckie i dopasowane do wnętrza, o którym myślałam. 

Na szczęście miałam serwetki z delikatną zielenią i równie delikatnym różem.

Tak wyglądało jeszcze podczas pracy...

Wymyśliłam sobie to pudełko w dwóch częściach - jakby pudełka z pokrywką. Czarna farba (brzeg zaznaczony taśmą malarską) pokryła dół, biała górę. No i potem na tę białą górę nakleiłam serwetkę. Nie jest łatwo z przyklejaniem serwetek na dużej powierzchni, zatem tutaj był osobno oklejany każdy bok.

 

 

Zetknięcie serwetki z czarnym dołem było ok, nie było żadnej różnicy w grubości warstwy, ale jednak brakowało mi wykończenia. Na szczęście znalazły się atłasowe wstążki. I niezawodny klej Magic :).

 

Ponieważ nie miałam tak długiego kawałka wstążki, by starczył na całe pudełko, zdecydowałam się na zamaskowanie łączeń zielonymi serduszkami.

Pudełko wyszło w sumie fajnie. Zupełnie inne od poprzednich - i o to mi właśnie chodziło :). Niech służy.

Pudełko z kwiatkiem

Pudełko z kwiatkiem powstało na szybko dla przyjaciółki jednej z moich córek. Kolor miał być dobrany wedle gustu nowej właścicielki i... moich zasobów :D.

Kiedyś kupiłam zestaw dziewięciu pudełek, od małego do dość dużego, i to był bardzo dobry pomysł. Nie zawsze bowiem potrzebne jest coś pokaźnego.

Wykorzystałam serwetkę w kolorystyce/tematyce morsko-jeziorowo-leśnej. 

To jest bardzo ładny motyw, plątanina liści i kwiatków. 

Środek pudełka pomalowałam na niebiesko, w pasującym odcieniu.

 

Na białym dnie od spodu - jak często u mnie (choć nie zawsze) - serduszko ;).

 

 

 

A  roli wisienki na torcie biały drewniany kwiatek. Takie niby nic, a dodaje charakteru :).

Ostatnie dwa zdjęcia z cienkopisem dla zobrazowania wielkości pudełka.

Takie pudełeczko to nie tylko prezent sam w sobie, ale i doskonały dodatek-opakowanie do  herbatek, kawy, kosmetyków czy innych upominków :).

Monochromatycznie

Ostatni robótkowy miesiąc to u mnie wysyp pudełek na chusteczki. Będę je tu oczywiście sukcesywnie pokazywać.

Zrobiłam jedno dla siebie. Bardzo stonowane i spokojne, w bezkonkurencyjnym szarym kolorze w białe kwiatki. 

 

 Bardzo lubię te serwetki - już pisałam o tym. Wyglądają jak delikatny materiał.

Brakowało mi jakiegoś wykończenia brzegów - zdecydowałam się na koronkową taśmę w kolorze ecrú. Post factum pomyślałam, że może biała byłaby lepsza, ale taką właśnie miałam pod ręką.

Taśmą okleiłam też brzegi otworu. A ponieważ nie dało się okleić ich jednym kawałkiem ze względu na kształt, wykorzystałam drewniane motylki jako wykończenie i zamaskowanie złączenia kawałków koronki. Oczywiście nie są umieszczone idealnie symetrycznie - ot, musi być odrobina fantazji. :)

Nie przeszkadzają mi zdarzające się przymarszczenia serwetki, choć może nie są zgodne z ideałem dekupażu ;).

Z całości jestem bardzo zadowolona. Pudełko pasuje do mojego wnętrza, chusteczki są pod ręką w estetycznym opakowaniu - wszystko super.

Opowiastka o wodzie

fot. Kamil Malarski

Co robisz, gdy dostajesz informację, że z powodu jakiegoś remontu nie będzie wody przez pół dnia? Nabierasz wcześniej do wiadra i stawiasz je w łazience? Napełniasz czajnik i garnki? Może wannę?

 

Jest niewygodnie, ale człowiek ma uzasadnioną nadzieję, że to się w ciągu paru godzin skończy.

A co się dzieje jak jest nagła większa awaria? Czajnik, wiadro i wanna puste... Ale wkrótce przyjeżdża beczkowóz i można podejść z wiadrem po wodę. Na moim osiedlu nawet przezornie zostawiono dawną pompę, pozostałość chyba po jakimś gospodarstwie (? - zawsze myślałam że tu były już pola, no ale pompa jest).

 

 

Więc to jest bardzo niewygodnie jak nie ma wody w kranie. Bardzo, szczególnie gdy ma się małe dzieci. I mieszka na trzecim czy czwartym piętrze bez windy. Niemniej - to jednak nie jest dramat.

Ale... wyobraź sobie, że tej wody nie ma dzień, dwa, trzy i ciągle musisz biegać z wiadrem. Robi się trudno i niewygodnie. A gdyby wodociągu nie naprawili? Beczkowóz nie przyjechał? Albo stanął trzy kilometry dalej? Co pić w czym się umyć, na czym ugotować zupę czy ziemniaki?

 

To jest rzeczywistość wielu ludzi w Afryce. Do studni są nie trzy kilometry, tylko sześć albo i dziewięć (albo i więcej). Sześć kilometrów to dla przeciętnego człowieka ok. 1,5 h marszu. W jedną stronę. Bez obciążenia. 

A jeszcze trzeba wrócić do domu. Ile razy w tygodniu robisz co najmniej trzygodzinny spacer niosąc coś naprawdę ciężkiego?

 

Tak teraz żyją ludzie daleko stąd, w Kenii, w rejonie Mashuru zamieszkałym przez plemiona Masajów i Kambo. Nasz znajomy był tam w lipcu. Przyjęli go serdecznie, dzieląc się tym co mieli. Widział też jak ciężko tam się żyje bez wody. Prowadzi szkołę., Uczy...

 

fot. Kamil Malarski

 

M o ż e m y  to zmienić!
Rozpoczęliśmy projekt "Zbudujmy studnię". Mamy kosztorys, mamy miejsce (przy szkole, na terenie misji, dostępne dla każdego chętnego), mamy wykonawcę. Potrzeba tylko pieniędzy. Naprawdę każdy może pomóc.

 

Przykładowe koszta:

• Metr głębokości kopania to 6000 KSH, czyli 214 zł 

• Metr sześcienny żwiru do zasypania 500 KSH, czyli 18 zł 

• Pompa 200 000 KSH, czyli 7145 zł 

• Metr rury – 2000 KSH czyli 72 zł

 

https://wspieram.oaza.pl/campaigns/zbudujmy-razem-studnie/

(tutaj jest też zwykła opcja wpłaty na konto, nie tylko te PayPale czy inne)

 

Błogosławieństwa 2021-2022

Prawie zapomniałam. To był intensywny tydzień.

Ale jednak przychodzę z tradycyjnym już losowaniem błogosławieństw. Przeczytałam chyba wczoraj, że warto być człowiekiem żyjącym treścią błogosławieństw (jakoś tak). No to zapraszam do losowania.

 

(To jest zachód słońca widziany z samolotu. Słońce chowa się POD chmurami, na które patrzymy z góry....)

 Jak zawsze wyjaśnienie o co chodzi, przeklejane z minionych lat:

Zwyczaj losowania błogosławieństw
Zwyczaj losowania błogosławieństw zaistniał we Wspólnocie Niepokalanej Matki Kościoła pod koniec lat siedemdziesiątych. Dzisiaj trudno ustalić, kto był autorem tego zwyczaju; nie był nim Czcigodny Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki, ale zawsze w losowaniu błogosławieństw uczestniczył.
Inspirację stanowił niewątpliwie liturgiczny obchód uroczystości Wszystkich Świętych i czytana w tym dniu ewangelia z Mt 5, 1-12a, w której przypomina się fragment Chrystusowego kazania na górze z proklama­cją ośmiu błogosławieństw. Wszyscy święci są właśnie tymi ludźmi, którzy dali przykład stosowania ich w codziennym postępowaniu. Sensem losowania błogosławieństw jest nakłonienie swego serca do szczególnego zastosowania tego jednego, wylosowanego błogosławieństwa we własnym życiu, do następnej uroczystości Wszystkich Świętych.
Losowanie można przeprowadzić w rodzinie, kręgu rodzin, grupie formacyjnej, a także i w innych środowiskach. Ważne jest, aby we wprowadzeniu do losowania ukazać cel – mianowicie przyjęcie w duchu wiary treści tego konkretnego błogosławieństwa jako szczególnego światła dla swojego życia na następny rok. Można też od razu po wylosowaniu błogosławieństwa podzielić się odkryciem treści w nim zawartej, jako konkretnej inspiracji do podjęcia „pracy nad sobą”

Może ktoś zechce podjąć takie wyzwanie? Po raz pierwszy albo i kolejny? Przyjąć jedno z ośmiu błogosławieństw jako wskazówkę do pracy nad sobą czy nad relacjami z innymi na cały rok? (Uwaga: oczywiście nie chodzi o żadne wróżenie!)

Nadal myślę, że sam tekst jest na tyle uniwersalny w wymiarze czysto ludzkim, że to losowanie nie musi ograniczać się do osób uznających się za chrześcijan.
Można zaprosić do losowania innych.

Od strony technicznej będzie to wyglądać tak:  ja przypisałam do każdego błogosławieństwa jakiś numer. Uczestnicy losowania napiszą wybrany numer (od 1 do 8) w komentarzu (dla siebie, kogoś z rodziny...). Można podać maila, jeśli nie jest widoczny w profilu. Ja na tego maila wyślę tekst wybranego błogosławieństwa. Taki do wydrukowania dla siebie. Numery są raczej inne niż w ubiegłym roku i mam nadzieję, że nie powtarzają się z poprzednimi latami (ale tego to już nie kontroluję).
Potem, jeśli ktoś zechce, może podzielić się jakąś refleksją - ale nie musi (nie chodzi wszak o nabijanie na siłę komentarzy!)

Zapraszam odważnych. :)
Czekam nawet i do 5 listopada wieczór :) ale oczywiście można napisać i później :).