Jak przemieniać niepokój w ufność? I czy zawsze się da? Dobre pytania na adwent... i nie tylko...
Uświadomiłam sobie, że czekanie to jest chyba to, czego ostatnio najwięcej robię...
A pomogło mi to zdjęcie. O wschodzie słońca (gdyby ktoś pytał albo i nie wierzył :P ).
Z wiarą, nadzieją i miłością czekam na to, co przyjdzie. A przynajmniej się staram.
Tulę serdecznie :****
OdpowiedzUsuńi pamiętam niezmiennie
a że od niedawna czas nabral dla mnie zupełnie innego wymiaru, mogę chyba tylko napisać "wiem, co masz na myśli" :*****
Ha. No właśnie!!! Wiesz...
UsuńNadzieja zawsze być musi. Choćby był lęk i niepewność.....nadzieję trzeba mieć.
OdpowiedzUsuńNo bo jak bez niej? No jak?
Ta nadzieja nabiera różnych kształtów. Już nie jest nadzieją, że będzie idealnie. I kurczę, nie lubię dzwonka telefonu.
UsuńNie piszę się"staram się", tylko starzeję. A tak poważnie dobre pytania nie mają daty ważności. :) Uściski
OdpowiedzUsuńStarzenie się jest niezależne od człowieka (cale życie się starzejemy). A staranie się jednak zakłada wysiłek woli :))
UsuńNa dobre pytania trzeba jeszcze dobre odpowiedzi znaleźć ;)) Doczekać znalezienia ;)
To niesamowita umiejętność czekać w ten sposób.
OdpowiedzUsuńDobrego czekania! :*
Ha, chciałabym ją posiąść :)
UsuńPiękne zdjęcie!
OdpowiedzUsuńCzekamy ciągle i to czekanie podsyca nadzieję i wiarę i miłość...
Ale nie jest łatwo czekać. Zwłaszcza na to, co nieuchronne.
UsuńPrzepiękne zdjęcie!
OdpowiedzUsuńZ przepięknego i bardzo bliskiego naszemu sercu miejsca. Ruszyłabym tam natychmiast, gdybym mogła.
UsuńTwój wpis po raz kolejny przypomniał mi że właściwie całe życie na coś czekam zaczynając od drobiazgów po ważne sprawy, i jak piszesz nie jest to łatwe.Dedykuję Ci cytat z Obj.21,4 -na to właśnie czekam najbardziej.....Uściski i dzięki za Twoje głębokie przemyślenia.
OdpowiedzUsuńI trzeci werset, trzeci też :))
UsuńMasz rację, od drobiazgów po ważne sprawy.
I czasem po trudne sprawy.
I na ujrzenie twarzą w twarz - też trzeba czekać ....